Realizacja
choreografia
Eryk Makohon i zespół
dramaturgia
Eryk Makohon
reżyseria
Eryk Makohon
wykonanie
Dominika Wiak, Katarzyna Pawłowską, Dominik Więcek, Paweł Łyskawa
kostiumy
Dominik Więcek
produkcja
Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca
GLAMOUR
Eryk Makohon odnosi się do teorii Ervinga Goffmana, nawiązującej do siatki jawnych i ukrytych reguł kierujących zachowaniem ludzi w obrębie różnych sytuacji. Kontakt twarzą w twarz to rodzaj przedstawienia, w którym rozmówcy odgrywają swoje role w celu wywarcia odpowiedniego wrażenia na drugiej osobie. Publicznie prezentują tylko jedną jaźń, czyli fronton, za nią skrywa się druga – kulisy. Goffmanowskie fasady, czyli powierzchowność, sposób bycia, przyjmują różne formy, podporządkowane celowi, który uczestnik spotkania chce osiągnąć. Formy zastygają. Powstają skorupy ulepione z oczekiwań, tendencji i mód. Wyćwiczone pozy, nieszczere emocje budują codzienność, naturalny styl bycia, który krzepnie. Gdy pęknie, widać, co jest pod spodem.