top of page

Realizacja

choreografia

Eryk Makohon i zespół

dramaturgia

Eryk Makohon

reżyseria

Eryk Makohon

wykonanie

Dominika Wiak, Katarzyna Pawłowską, Dominik Więcek, Paweł Łyskawa​

kostiumy

Dominik Więcek

produkcja

Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca

GLAMOUR

Eryk Makohon odnosi się do teorii Ervinga Goffmana, nawiązującej do siatki jawnych i ukrytych reguł kierujących zachowaniem ludzi w obrębie różnych sytuacji. Kontakt twarzą w twarz to rodzaj przedstawienia, w którym rozmówcy odgrywają swoje role w celu wywarcia odpowiedniego wrażenia na drugiej osobie. Publicznie prezentują tylko jedną jaźń, czyli fronton, za nią skrywa się druga – kulisy. Goffmanowskie fasady, czyli powierzchowność, sposób bycia, przyjmują różne formy, podporządkowane celowi, który uczestnik spotkania chce osiągnąć. Formy zastygają. Powstają skorupy ulepione z oczekiwań, tendencji i mód. Wyćwiczone pozy, nieszczere emocje budują codzienność, naturalny styl bycia, który krzepnie. Gdy pęknie, widać, co jest pod spodem.  

bottom of page